بسم الله الرحمن الرحیم

=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=

منزل به منزل با کاروان تا نی نوا

=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=

امام در طی مسیر مکه تا کربلا حدود بیست منزل را پشت سر گذاشت که به اختصار به شرح برخی از آن می پردازیم:

وادی العتیق

امام علیه السلام روز شنه- دوازدهم ذیحجه – به آنجا رسیدند.در این مکان عون و محمد،فرزندان عبدالله بن جعفر طیار نیز به ایشان پیوستند.

وادی صفراء

ورود امام حسین علیه السلام در این منزل مصادف با روز یکشنبه سیزدهم ذیحجه بود.در این منزل مُجمَّع و عبّاد نیز به امام پیوستند.

ذات عِرق

روز دوشنبه،چهاردهم ذیحجه.ریاشی از قول راوی نقل کرده است که امام را دیدم در بر درب خیمه تکیه نموده در حالی که نوشته ای قرائت می کرد.زمانی که از علت حضورشان جویا شدم فرمودند:"...اینها نامه های اهل کوفه است،ولی همین صاحبان نامه ها مرا خواهند کشت وچون چنین کنند هر فعل حرامی را بدون بیم از عذاب الهی انجام دهند و در این حال خدا کسی را بسوی آنها خواهد فرستاد و آنها را از دم تیغ خواهد گذرانید..."

الحاجر من بَطن الرمة

محل تلاقی راه بصره و کوفه. روز پانزدهم ذیحجه- سه شنبه – امام علیه السلام قیس بن مسهر را به همراه نامه ای به کوفه فرستاد.مضمون نامه این بود:"بسم الله الرحمن ارحیم از حسین بن علی بسوی برادرانش از مومنین و مسلمین،سلام علیکم،من خدای یکتا را حمد می کنم،اما بعد،نامۀ مسلم بن عقیل به دست من رسید و او به من خبر داده از حسن رأی و تصمیم اشراف و اهل مشفرت شما بر یاری کردن ما و طلب حق ما و من از خدای متعال مسئلت میکنم که در حق ما احسان نموده و شما را اجری بزرگه عطا فرماید.من روز سه شنبه هشتم دیحجه از مکه بیرون آمدم.وقتی فرستادۀ من نزد شما رسید در کار خود شتاب کنید و هرچه لازمۀ کار است تدارک کنید که در همین روزها من خواهم رسید ان شاالله،والسلام علیکم و رحمةالله."

 الاجفُر

پنجشنبه،هفدهم ذیحجه.در این مکان عبدالله بن مطیع عدوی با امام ملاقات کرد و علت حضور امام را جویا شد.امام در پاسخ چنین فرمودند:"پس از مرگ معاویه،مردم عراق به من نامه نوشتند و مرا دعوت نمودند."

خزیمیّه

جمعه،هجدهم ماه ذیحجه.امام یک شبانه روز در این منزل توقف کردند.

شقوق

یکشنبه،بیستم ذیحجه.در این منزل فردی که از کوفه می آمد از ایشان علت ادامۀ مسیرشان را به سوی کوفه جویا شد؛زیرا این کوفیان بودند که مسلم را به شهادی رساندند.پس امام در پاسخ به او این اشعار را انشاد فرمودند:

"اگر دنیا نفیس و گرانبهاست،بهشت که محل پاداش الهی است گرامی تر وگرانبها تر است.اگر نتیجۀ گردآوری اموال بجا گذاردن آنهاست،چرا جوانمرد به آن بخل ورزد؟اگر رزقها برای آدمیان مدر شده،هرچه حرص در کسب روزی کمتر اشد زیباتر استاگر بدنها برای مرگ آفریده شده اند،کشته شدن آدمی در راه خدا افضل است."